…

जन्म दिन…. आफु जन्मेको दिन… रमाइलो गर्ने दिन.. तर यसको खुसियाली पनि सिमित लाग्ने उमेर बढेसँगै… सानोमा हो जन्म दिन मनाउन मन लाग्ने… मिठो खान मन लाग्ने… जिन्दगी जति उकाली लाग्दै जान्छ… यसको महत्त्व पनि सकिएको जस्तो लाग्छ… भेटघाट.. रमाइलो नाचगान… मिठा परिकार… आत्मिय भलाकुसारी… सबको महत्त्व सानोमा मात्र हो… केक काट्ने चलन कसले चलाएको होला है? मैनबत्ती निभाउने चलन नेपालको चै होइन… किनकी नेपालमा मान्नेता छ… जन्मदिनमा दियो बाल्ने… ताकी लामो आयु होस्… ना की बत्ती निभाएर आयु छोट्याउने… रातो टिका निधारमा … आशिर्वाद… लड्डु नेपालको चलन हो सायद… बिहान उठेर नुहाउनु… मन्दिर जानु… भगवानसँग प्राथना गर्नु नेपालको संस्कार हो… तर अचेल यसो गरिँदैन… बरु रातको १२ बजे देखि जन्मदिन मनाउन सुरु गरिन्छ… रक्सिमा रमाइन्छ… अचेत हुन सम्म पिइन्छ… Dance Bar मा छाडा भइन्छ… मिले अनैतिक काम पनि गरिन्छ… बिहान अबेरसम्म सुतिन्छ… उठ्दा साँझ परिसकेको हुन्छ… यो विकृति नभइ के हो त? हो रमाइलो गर्नु पर्छ… आफु जन्मेको दिन आफुलाई रमाइलो लाग्नु स्वभाविक नै हो तर सबै कुराको सीमितता हुन्छ… राख्नु पर्छ… आफ्नो मैलिक संस्कारलाई बचाउने अठोट गर्नु आजको आवसेक्ता हो… नेपाल र नेपाली भनि विश्वमा चिनिनुमा हाम्रो संस्कार… संकृति… सभ्यताको ठुलो योगदान छ… त्यसैले आफ्नो संस्कार, संकृति, सभ्यतालाई प्राथमिक्ता दिन सिकैँ…